Voordat ik weer naar huis zou gaan ben ik toch nog wat op reis geweest. Ik ben met een mede-vrijwilliger naar Petra in Jordanië geweest. Petra is een oude bedoeïnenstad die 2200 jaar geleden gebouwd is en in die tijd onderdeel is geweest van verschillende rijken. Het reizen heen en terug was enigzins problematisch maar ook wel weer een leuke ervaring ;) Twee dagen zijn we in Jordanië geweest zodat we rustig de tijd hadden om alles te bekijken. Het was een bijzondere stad met , zoals gezegd, een bijzondere geschiedenis. Het meest bijzondere aan de stad zijn de tomben. Er zijn allerlei gigantische kunstwerken uit de rotsen gehakt waarvan je je afvraagt hoe ze dat 2200 jaar geleden ooit hadden kunnen bouwen. Vooral met zonsop- en zonsondergang was het een prachtig gezicht. Zodra ik thuis ben zal ik de foto's die ik heb gemaakt uitzoeken en op Facebook zetten. Inmiddels komt mijn kibbutzavontuur toch echtf aan z'n eind. Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag en overmorgen vertrek ik officieel. De plannen zijn iets gewijzigd en ik ga alleen nog een dagje naar Jeruzalem. Ik wil het liefst zolamg mogellijk in de kibbutz blijven. Vandaag ga ik beginnen met het uitzoeken en opruimen van spullen. Ik zie hier vreselijk tegenop omdat ik deze plek gewoon niet wil verlaten. De tijd is omgevlogen en als het kon zou ik graag nog wat langer blijven, maar ja Nederland roept en er zijn genoeg dingen te doen. De titel van vandaag is voortgekomen uit een van mijn huisgenoten. Hij kwam een week geleden in een dronken bui naar me toe en zei: Rebecca, don't leave the kibbutz! I will miss you! Nu is het een soort standaard zin geworden die we tegen elkaar zeggen als we elkaar tegen komen. En het is waarheid; ik ga iedereen vreselijk missen, hoewel ik het fijn vind om mijn familie en vrienden terug te zien moet ik nu ook een groep vrienden achter laten in Israël. Dat doet zeer en is niet fijn, maar met de social media van tegenwoordig kan je makkelijk met elkaar in contact blijven en dat ga ik dan ook zeker doen :)