Rebecca, don't leave the kibbutz!
Voordat ik weer naar huis zou gaan ben ik toch nog wat op reis geweest. Ik ben met een mede-vrijwilliger naar Petra in Jordanië geweest. Petra is een oude bedoeïnenstad die 2200 jaar geleden gebouwd is en in die tijd onderdeel is geweest van verschillende rijken. Het reizen heen en terug was enigzins problematisch maar ook wel weer een leuke ervaring ;) Twee dagen zijn we in Jordanië geweest zodat we rustig de tijd hadden om alles te bekijken. Het was een bijzondere stad met , zoals gezegd, een bijzondere geschiedenis. Het meest bijzondere aan de stad zijn de tomben. Er zijn allerlei gigantische kunstwerken uit de rotsen gehakt waarvan je je afvraagt hoe ze dat 2200 jaar geleden ooit hadden kunnen bouwen. Vooral met zonsop- en zonsondergang was het een prachtig gezicht. Zodra ik thuis ben zal ik de foto's die ik heb gemaakt uitzoeken en op Facebook zetten. Inmiddels komt mijn kibbutzavontuur toch echtf aan z'n eind. Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag en overmorgen vertrek ik officieel. De plannen zijn iets gewijzigd en ik ga alleen nog een dagje naar Jeruzalem. Ik wil het liefst zolamg mogellijk in de kibbutz blijven. Vandaag ga ik beginnen met het uitzoeken en opruimen van spullen. Ik zie hier vreselijk tegenop omdat ik deze plek gewoon niet wil verlaten. De tijd is omgevlogen en als het kon zou ik graag nog wat langer blijven, maar ja Nederland roept en er zijn genoeg dingen te doen. De titel van vandaag is voortgekomen uit een van mijn huisgenoten. Hij kwam een week geleden in een dronken bui naar me toe en zei: Rebecca, don't leave the kibbutz! I will miss you! Nu is het een soort standaard zin geworden die we tegen elkaar zeggen als we elkaar tegen komen. En het is waarheid; ik ga iedereen vreselijk missen, hoewel ik het fijn vind om mijn familie en vrienden terug te zien moet ik nu ook een groep vrienden achter laten in Israël. Dat doet zeer en is niet fijn, maar met de social media van tegenwoordig kan je makkelijk met elkaar in contact blijven en dat ga ik dan ook zeker doen :)
Aftellen! Aftellen?
Inmiddels is mijn laatste maand in de kibbtz aangebroken. Het is een belachelijk gek idee dat ik over een aantal weken weer met mijn warme jas en laarzen in het koude Nederland moet rond lopen.
In de afgelopen weken heb ik niet echt een update gegeven. Dit heeft deels te maken met het feit dat het lastig is om op mijn telefoon goed een verhaal te schrijven. Ik mag nu de laptop van een van mijn medevrijwilligers lenen ;) dus bij deze een wat uitgebreidere update!
2 weken geleden ben ik met 4 andere vrijwilligers naar de Dode Zee geweest. Dit had een fantastisch uitje moeten worden, maar het viel letterlijk en figuurlijk een beetje in het water. Sinds ik hier ben heb ik bijna geen regen gezien, maar 2 weken geleden was een en al regen. Op het moment dat we de Dode Zee in stapte begon het te regenen en werd het meteen ook koud, te koud om in de zee te blijven. Gelukkig waren we in een Spa dus konden we ook gebruik maken van andere facilliteiten. Ondanks de regen heb ik enorm genoten van het uitstapje en denk ik er met veel plezier aan terug.
Afgelopen vrijdag zijn we met de vrijwilligers op een trip geweest. We zijn naar een aantal bergen in de buurt van de kibbutz gereden en hebben daar overnacht in een bedoeinentent. We hebben eerst samen boven een kampvuur gekookt en zelf pita gemaakt. We hebben heerlijk gegeten en er was tijd voor ontspanning. Daarna kwam er een man die daar in de buurt woonde in een soort gemeenschap. Hij bracht allerlei muziekinstrumenten mee, zoals trommels, fluiten en een gitaar. Aan de hand van bedoeinenverhalen maakten we samen muziek en werden we weer wat wijzer over de bijzondere cultuur. Op zaterdag trokkken we om 8 uur de bergen in voor een 8 uur durende hike. Dit was fantastisch om mee te maken. We zijn een heel eind door de bergen getrokken om te eindigen bij een aantal enorme duinen waar we tijd hadden om te ´spelen´. Het was gezellig om het samen te doen en onwijs leerzaam om mee te maken. Onze gids heeft jaren met kamelen tochten gemaakt door dat gebied en wist veel over de planten en de dieren die er leven. Het is gek om door de woestijn te trekken want het is echt een totaal andere omgeving dan we gewend zijn, maar het was bijzonder mooi.
Momenteel ben ik bezig met het plannen van mijn laatste reizen. Voor ik naar huis kom wil ik nog een dag naar Jeruzalem en een dag naar Tel Aviv. Dit betekent dat ik over 3 weken officieel vertrek
en ´het vertrek´ klinkt voor mij heel dubbel. Ik ga de kibbutz ontzettend missen net als mijn medevrijwilligers, maar ik kan ook niet wachten om weer bij mijn familie en vrienden te zijn. Vandaar
ook de titel. Ik ben aan de ene kant aan het aftellen tot ik weer naar huis mag, maar aan de andere kant wil ik mijn laatste weken hier zo lang mogelijk laten duren. Ik had in mijn eerste week
nooit gedacht dat de tijd voorbij zou vliegen en dat ik zo zou gaan genieten van het leven hier. Ik kijk nu al met een heerlijk gevoel terug op dit avontuur :)
7 weken!
Vandaag ben ik precies 7 weken in de kibbutz en dat betekent dat ik over precies 6 weken weer met beide voetjes op Nederlandse bodem sta. Iets over de helft dus :) Mijn enthousiasme verschilt per dag. Ik heb er dagen tussen zitten dat ik niet meer naar huis wil en dagen dat ik denk aan mijn terugreis bij ieder vliegtuig dat over vliegt. Ik werk nog steeds in de eetzaal wat me prima bevalt. We hebben een manager gekregen, dus wordt er flink aangepakt. Hier ben ik heel blij om want ik vind het fijn om te werken. De manager is aardig en ik mag haar graag dus dat is een hele vooruitgang :) Verder verandert er in mijn werk niks. Nog steeds snij ik 's ochtends de groenten en ben ik de rest van mijn werkdag bezig met het schoon maken van de eetzaal en alles wat daartoe behoort. De groep vrijwilligers is wel veranderd. Een paar fijne, aardige vrijwilligers zijn vertrokken en degene die ik niet mag zijn gebleven. Hierdoor heb ik soms momenten dat ik liever naar huis ga. Als ik dan echter de dag door breng met vrijwilligers die ik wel graag mag, wil ik niet meer weg. We zijn bijvoorbeeld gisteren naar Eilat gegaan en hebben gegeten op het strand. Dit was ontzettend gezellig en het uitzicht was prachtig. Een paar dagen geleden zijn we op een bergje geklommen dat naast de kibbutz staat en hadden daardoor een prachtig uitzicht. Dan kan ik echt genieten van de natuur hier. Want het blijft een prachtige omgeving. We merken hier vrij weinig van de onrust die er momenteel heerst in Jeruzalem. Uiteraard is het iedere dag minstens een keer onderwerp van gesprek, maar dat hou je toch. Het enige wat wij merken is een tekort aan vrijwilligers in alle kibbutzim. We hebben momenteel de helft van het aantal vrijwilligers dat hier normaal is en we verwachten gen nieuwe. Dus mocht je iemand weten die het leuk lijkt om vrijwilligers werk te doen; het is hier helemaal veilig en mijn kamergenootje en ik zouden graag een Nederlandse jongen erbij willen ;) een meisje is uiteraard ook prima, maar met 6 Colombianen moet er enigzins balans aan gebracht worden ;) Voor aankomende maandag staat er een tripje naar de dode zee gepland met de mensen met wie ik ook naar Jeruzalem ben geweest. Daar heb ik heel veel zin in. Even een dagje eruit en genieten en ontspannen buiten de kibbutz. Uiterard zal ik daar nrtjes een update van geven. Morgen zal ik wat foto's toevoegen. Daar is het nu te laat voor, want ik moet morgen gewoon weer werken :)
Jeruzalem!
Het is al bijna een week geleden, maar de dagen zijn vaak zo vol dat er niet echt tijd is om mijn blog bij te werken. Momenteel heb ik een griepje (net als de helft van de kibbutz) dus ik heb even tijd om mijn blog bij te werken. Afgelopen vrijdag ben ik met 4 medevrijwilligers naar Jeruzalem gegaan. Van te voren zijn we door mensen gewaarschuwd voor de rellen die er waren in het Oosten van Jeruzalem. Toch gingen we met goede moed die kant op en na een busreis van 4 uur waren we dan eindelijk in Jeruzalem. Toen we richting ons hostel liepen voelde ik al meteen dat hier een totaal andere sfeer is. Ondanks de onrust voelde ik een bepaalde rust/vredigheid. Ik voelde me zeker niet bang voor wat dan ook en was ontzettend enthousiast. Ik kon niet wachten tot we in ons hostel in de oude stad zouden zijn. Het duurde even voor we het gevonden hadden, maar uiteindelijk kwamen we er. Een klein kamrrtje voor 8 personen, maar goed genoeg als je er alleen maar wil slapen en dat waren we immers van plan. We zijn op zoek gegaan naar een plekje om te eten. Dit was nog niet zo makkelijk omdat het Shabbat was en dus alle joodse gelegenheden dicht waren. Buiten de oude stad vonden we een plekje waar we Falafel konden eten. Tijdens ons diner bespraken we de plannen voor de volgende dag. Toen we in het hostel terug waren gingen ik en een van mijn medevrijwilligers nog even naar het dak van het hostel vanwaar we een prachtig uitzicht over de stad hadden. Plotseling hoorden we geschreeuw en geblaf van honden. In de verte zagen we lichtflitsen, hoorden we kleine explosies en zagen we rook. We zagen 1 keer zelfs een wat grotere vuurbal. Zo dicht waren we nog niet bij rellen geweest. Eerst dacht ik dat het traangas was, maar later las ik op het nieuws dat er met molotovcocktails was gegooid. We zijn toen maar snel naar binnen gegaan. De volgende dag zijn we begonnen met brood en een kopje koffie van de bakker. We hebben op zaterdag veel gezien. Eerst zijn we naar The Tower of David Museum geweest. Hier wordt de geschiedenis van Jeruzalem behandeld. Voor mij als geschiedenisfreak natuurlijk reuze interessant. Van daaruit zijn we over de stadsmuur gewandeld. We verwachtten van daar een prachtig zicht op de stad te hebben, maar we zagen alleen oude, smerige huizen ;) ach het was leuk om er te lopen. Daarna zijn we naar The Church of the Holp Schepulre (of zoiets ;)) gegaan. Daar zou Jezus begraven geweest zijn, dus het was een drukte van jewelste en binnen enkele ogenblikken waren we elkaar kwijt :p Maar ook dat kwam weer goed. Toen was het tijd voor de Klaagmuur. Prachtig om te zien. Vooral de verschillende soorten mensen en verschillende soorten Joden die er liepen. We vonden het wel mooi geweest dus we gingen terug naar het hostel en aten een broodje Döner kebab :p Omdat we graag met z'n allen wat wilden drinken en alle Joodse winkels nog dicht waren en de moslims niet drinken zijn we naar een bar gegaan in een hotel. Gezellig om met elkaar te kletsen en de plannen voor de volgende dag te bespreken. De volgende ochtend zijn we eerst naar Yad VaShem gegaan. Bijzonder indrukwekkend en eigenlijk niet te beschrijven. Het plan was om daarna naar de Tempelberg te gaan, maar deze was al gesloten, dus we hebben nog even gewinkeld en toen was het alweer tijd om te gaan. We zaten te wachten op de bus en het duurde maar en het duurde maar totdat we erachter kwamen dat onze mobieltjes niet automatisch naar de wintertijd verzet waren en we dus de hele dag een uur voor liepen ;) Het was fantastisch om in Jeruzalem te zijn, maar ik vond het ook heerlijk om weer in mijn eigen bed te kunnen slapen :) Foto's volgen nog. Ik heb foto's gemaakt met mijn camera en die moet ik dus eerst even op iemand zijn laptop zetten. De paar foto's die ik met mijn telefoon heb gemaakt staan er al wel op :)
We are going to the Eilat!
Afgelopen zondag ben ik naar Eilat geweest en ik had beloofd een update te geven ;) het is er deze weeek nog niet van gekomen dus bij deze :) ik ging samen met een Zuid-Koreaanse medevrijwilliger (de titel is haar uitspraak. om de een of andere reden zetten ze 'the' voor plaatsnamen ;)). Haar koffer is bij haar overstap in Rome kwijtgeraakt dus ze had nieuwe kleren nodig. Ik wilde wat gaan haken dus ik was op zoek naar wol. Ik had hoge verwachtingen van de badplaats van Israël, maar toen we Eilat inliepen zag ik onmiddellijk dat het in dezelfde lijn lag als Tel Aviv. Oude, slecht onderhouden en veel te kleine huizen. Duidelijk te zien is dat er in een korte tijd veel mensen onderdak verleend moest worden. Helaas maakt dat de stad niet zo mooi. Dan maar naar het strand. Ook dit viel voor mij als Nederlander een beetje tegen. Het paar meter brede strand bestond alleen uit stenen en zag er niet comfortabel uit. Al met al viel Eilat dus behoorlijk tegen. Ik besloot dat ik alleen terug zou gaan naar Eilat als het echt nodig was ;) Gister kregen we het toffe nieuws dat er vandaag een vrijwilligersuitje plaats zou vinden. We gingen snorkelen in Eilat. Wat een fantastische ervaring was dat!! Ik had nog nooit gesnorkeld dus het was voor mij een totaal nieuwe ervaring, maar wat heb ik genoten! De meest bijzondere vissen heb ik gezien en ook een paar keer een Dory (jeweetwel die gekke vis van Finding Nemo). Het was een fantastisch uitje en na het snorkelen konden we nog even genieten van de Rode Zee en de door de ondergaande zon roodgekleurde bergen :) Op zo' moment is Eilat zeker de moeite waard om nog eens te bezoeken. Morgen begint een nieuwe werkweek en ga ik weer naar Eilat. Dit keer om te shoppen EN bustickets te reserveren, want aankomende vrijdag ga ik voor een weekend naar 'the Jerusalem' samen met de Koreaanse dames een Duitse vrijwilligster en een vrijwilliger uit London. Ik kan niet wachten om deze geschiedenisrijke stad te bezoeken!